حدوداً هزار سال قبل از میلاد، استفاده از شیشه توسط رومیان مرسوم بوده و به طور کلی استفاده عمومی از شیشه به تقریباً 200 سال پیش باز می گردد.
برای اولین بار در سال 1865، حق ثبت و امتیاز بهره برداری از شیشه دوجداره توسط صاحب یک دکان شیشه فروشی در نیویورک به دست آورده شد.
وی با مطالعات خود نشان داد که با استفاده از شیشه های دوجداره، می توان دمای داخل محیط ساختمان را به خوبی حفظ نمود.
ساختار شیشه های دوجداره یا چند جداره بدین صورت است که چند لایه شیشه به طور موازی، در مقابل هم روی یک فریم آلومینیومی قرار گرفته و فضای بین آن ها را از یک گاز خنثی پر کرده اند.

همانطور که گفته شد اتلاف انرژی در ساختمان ها، از طریق شیشه ها اتفاق می افتد و به جرأت می توان گفت که چیزی حدود 40 درصد گرما از این طریق تلف می شود.
شیشه های معمولی تک جداره، به راحتی گرما را بین محیط داخل و بیرون منتقل کرده و همین امر سبب می شود تا سیستم گرمایش ساختمان در فصول سرد و سیستم سرمایش در فصول گرم سال، به نحو احسنت کار نکنند.
بدین ترتیب بخش زیادی از انرژی گرمایی و سرمایی به هدر می رود. حال بهترین راه حلی که برای جلوگیری از این موضوع استفاده می شود، نصب شیشه های دوجداره است.
بهتر است بدانید که مولکول های هوا تا حدود زیادی می توانند مانع از انتقال سرما و گرما شوند و همین خاصیت منحصر به فرد باعث شده تا در تولید شیشه های دوجداره، از گازهای مخصوص برای ایجاد لایه عایق استفاده نمایند.
برای درک بهتر این موضوع باید گفت که شیشه دوجداره از دو لایه شیشه تشکیل شده که فضای خالی بین آن ها را از گاز آرگون پر می کنند.
با این کار یک دیوار شیشه ای 2 لایه که کاملاً مهر و موم شده است، ایجاد می گردد که به صورت یک عایق عمل می کند و به طور قابل توجهی از هدر رفتن انرژی جلوگیری می شود.
با این تفاسیر، مزیت های نصب شیشه دوجداره را می توان در موارد ذیل خلاصه کرد:
1. اتلاف انرژی گرمایی و به دنبال آن هزینه های تأمین انرژی ساختمان را کاهش می دهد
2. یک سیستم عایق صوتی فراهم می کند
3. موضوع امنیت پنجره را افزایش خواهد داد
4. تجمع میعانات روی شیشه کمتر می شود، یعنی شیشه بخار کمتری خواهد گرفت